„***”
oddech Marzanny powietrze przecina…
mroźny na drzewach osiada szron…
dawno zasiana już ozimina…
słomą usłany cały nasz dom…
wyjrzyj za dźwierze, to zimy kroki –
słychać jak stąpa Marzanna przez las…
daleko jeszcze, nie uchwycisz wzrokiem
lecz przyjdzie zima, zdąży na czas…
O, wody nasze!
Wody prastare!
Przyjmijcie z kwiatów i kłosów ofiarę.
Jesień przynosi spadające liście i zadumę nad niezwykłościami przyrody. Świat zwalnia, a człowiek słyszy wyraźnie modlitwy wiatru i wody…
We wrześniowy czas słoty i słońca wspominamy rodzanice – losu siostry…
Created by SAVITARIUM.com
