Przed chatą wodza zbierają się ludzie. Dzień już zasnął, a przyjazne twarze oświetla blask ogniska. Widzisz jak palce długowłosego człeka błądzą po gęślach i słyszysz jego głos, w którym cały świat jest zaklęty… w tle jeno dutka i gąska świergoczą…
Słyszysz? Ogień strzela… a wokół zapach nocy się unosi. Usiądź, ogrzej się, spójrz w płomienie, zanurz się w opowieściach i posłuchaj…
Głos gęślarzy
Poezja słowiańska
7 września 2021
We wrześniowy czas słoty i słońca wspominamy rodzanice – losu siostry…
Wodnik
11 kwietnia 2020
O, wody nasze!
Wody prastare!
Przyjmijcie z kwiatów i kłosów ofiarę.
