„Mary”
Płyną, płyną nocne mary
i historie w dłoniach niosą,
opowieści pełne czarów
pełne mroków, ale kuszą.
Oplatają sny spokojne,
krew się burzy, kiedy
dotkną, marzeń sennych
lekki puch…
Nie życz zmorze potępienia,
modły za nią lepiej złóż…
Uwolnij ją od cierpienia
od jej wiecznych nocnych mąk.
O, wody nasze!
Wody prastare!
Przyjmijcie z kwiatów i kłosów ofiarę.
…u podnóża Starego Wzgórza, gdzie szumiały brzozy… mieszkała sobie piękna Żytnica, co włosy w kolorze kłosów dojrzałych miała, a oczy bardziej zielone od traw soczystych i usta czerwieniejesz od maków i malin. Wszyscy jeno marzyli, żeby ich żoną została.
Created by SAVITARIUM.com
