„***”
oddech Marzanny powietrze przecina…
mroźny na drzewach osiada szron…
dawno zasiana już ozimina…
słomą usłany cały nasz dom…
wyjrzyj za dźwierze, to zimy kroki –
słychać jak stąpa Marzanna przez las…
daleko jeszcze, nie uchwycisz wzrokiem
lecz przyjdzie zima, zdąży na czas…
We wrześniowy czas słoty i słońca wspominamy rodzanice – losu siostry…
…u podnóża Starego Wzgórza, gdzie szumiały brzozy… mieszkała sobie piękna Żytnica, co włosy w kolorze kłosów dojrzałych miała, a oczy bardziej zielone od traw soczystych i usta czerwieniejesz od maków i malin. Wszyscy jeno marzyli, żeby ich żoną została.
Created by SAVITARIUM.com
