„***”
Pani Złota! Święta Dolo!
Czy nam za mąż już iść czas?
Śpiewają panny,
przy ogniu biadolą.
O, Dolo, Dolo,
powróżże nam!
Za kogo pójdziem?
Do kogo serce
miłością wielką zapała?
O, Dolo, Dolo,
co z nami będzie?
Powiedzże, powiedzże nam!
Pani Złota! Dolo Święta!
Słyszysz, jak proszą cię dziewczęta.
I my prosimy,
wywróż nam żonę.
Uczciwą, piękną, słowiańską dziewoję!
Postanowił więc Weles, któremu Wij często szyki psuje, zastawić na leciwego wędrowca pułapkę. Postanowił więc z nim zagrać…
Jesień przynosi spadające liście i zadumę nad niezwykłościami przyrody. Wszystko zwalnia i zasypia.
Opowiedział jej o drzewach, ptakach i zwierzętach, co w tych lesach żyją. O tym, że Wikołka to lepiej unikać, ale Biesy się ludzi boją i raczej od nich stronią, chyba, że ktosik je rozgniewa.
Created by SAVITARIUM.com
