„Noc Dziadowa”
Cicha noc, wszędzie mrok,
głusza śni przodków sny…
Hej, duszyczki, co zbłąkane,
po ziemskim krążycie padole,
co skamlecie pod naszemi progi
i chcecie ziarna i napoju?
Przyjdźcie tu do wodopoju!
Kto z was do Nawie nie trafił,
kto błąka się z wiecznymi rany,
tego my garścią płonącej kądzieli,
przyzywamy, zaklinamy.
Weźcież duchy jagódek i malin,
weźcież jadła i piwa,
niechże Was wiatry bogów zaniosą
tam, dokąd Was Weles wzywa!
Postanowił więc Weles, któremu Wij często szyki psuje, zastawić na leciwego wędrowca pułapkę. Postanowił więc z nim zagrać…
…u podnóża Starego Wzgórza, gdzie szumiały brzozy… mieszkała sobie piękna Żytnica, co włosy w kolorze kłosów dojrzałych miała, a oczy bardziej zielone od traw soczystych i usta czerwieniejesz od maków i malin. Wszyscy jeno marzyli, żeby ich żoną została.
Okruchy chleba
po izbie rozrzucaj.
Ułóż ich po trochu
w każdy kąt.
Created by SAVITARIUM.com
